GERÇEĞİN YALIN HALİ

Yalnızlık manasız şeyler söyletiyor insana. Herkes bir gün gider,gidecekte. Neyin derdindeyiz yahu. Ölüm ile sözleşmemiz yok ki bir gün gelecek ve en sevdiklerimizi götürecek. yada bizi onlardan alıp sürükleyecek en derin çukurlara. Üşüyeceğiz, buz keseceğiz ama kimse tutamayacak elimizden. İşin Aksi de üşümeyi hiç sevmem.

Türkiye deki inanç sistemi, çoğunluk yapı olarak islamiyettir. Ve ölenleri unutmak islamiyette daha zordur. Kırkı idi. Elli İkisi idi. unutamazsınız. Gerçi bu inanç ritüelleri islamiyette bir şart değildir. İslamın ve müslümanların tek yol gösterici kaynağı büyük  kitabı Kur’an da bunlar geçmez. Sadece ölenlerimizi dua ile anmamız söylenir. Peki insanlar neden bu tür inanış dayatmalarını kendilerine şart koşar. Bu islamiyet değil çoğu inanç sisteminde mevcuttur.

Dini saf ve duru yaşamak varken neden kendimizi kandırırız. Nede insanlar yaradanın gönderdiği hassasiyet ile oynama isteği duyar ki? Allah inanış temeline hoşgörüyü koymuştur. Peygamber de bir hoşgörü eseri idi. Kendisi hayatının her anında hoşgörü içinde yaşamış bir insandı. “Karıncayı bile incitmez” diye bir söz var bilirsiniz. bende bu sözü Allah Rasulü’ne atfetsem hiç yanlış olmaz.

Hayatın her noktasında bir şeyler değişir yada değiştirilir. Fakat saf ve yalın olan gerçeklik  değiştirilmeye bir direnç gösterir. Kolay kırılmaz, özünden ayrılmaz. Örneğin; Din konusunda olduğu gibi dini değiştirmek saf ve yalın haline “modification” (modifikasyon, ekleme, oynama) yapmak asırlar alabilir ki. Buda Dinin saf ve yalın bir gerçeklik olduğunun göstergesidir. Fakat şöyle ki;  Bir insanı iki haftalık tekrarlanan kişilik ve kovuşturma testlerine tabi tutarsanız iki haftanın sonunda kişiliğinde, davranışlarında ve inanç sisteminde bariz ve belirgin bir değişiklik görülür. Fakat inancı sağlam, düz ve tek bir kaynağa dayanan inandığı öngörünün eşsiz ve tek hakim bir insana bunu uygulamak aksine beklendiği kadar kısa bir süre de gerçekleşmeyebilir.

Mevlana der ki;  “Ya olduğun gibi görün, yada göründüğün gibi ol.”

Bu yüzden, Kendini bir şeylerin içinde kaybolmaya muhtaç hissetme. başkalarının seni değiştirmesine de izin verme, akıl olan başta bütün güç mevcuttur. O halde kendine bir hayat koçu edinmene de gerek yok, kendi kendini yönetemeyecek bir insan zaten hiç bir inanç sisteminde yerini de alamaz.