HÜZÜNLÜ BİR TÜRKÜ OLDUN

Hüzünlü bir türkü oldun düşmedin dilimden

Hayalin hiç ama hiç gitmedi gözlerimin önünden

Meğer seviyormuş bu yufka yürek seni çok ezelden

Sen bana hatırasın uzun ve sıkıntılı gecelerden

Aşık olanlar ile alay ediyordum çok eskiden

Şaşırdım kaldım ne yapacağımı bilemiyorum öfkemden

Bir hırçın ses diyor ki bana yüreğimin derinliğinden

Vazgeç zira sevmemişti seni ve sevmeyecek de canı gönülden

Boynum büküldü gelincik misali ağladım derinden

Yetim ve ezilmiş biriydim sen de vurdun ta can evimden

Mis kokular gelmez oldu artık bahçemdeki güllerden

Uykularım kaçtı korkar oldum meçhul geleceğimden

Sevmek insanı bazen derbeder eder bazen de yaşatırmış yeniden

Ben hiçbir fayda görmedim bu karşılıksız sevgiden

Bazen haşin bir bakış oluyorsun yaralıyorsun beni ciğerimden

Bazen de çekilmez oluyorsun çıkarıp atmak istiyorum düşüncelerimden

Çok narin ve nazenin çiçektin koparmadım dalından

Kıskanıyordum seni aniden esen bahar rüzgarından

Korkuyordum sana nazar değer diye kem gözlerden

Ne kadar da yanılmışım Henüz anladım bana bu yaptıklarından

İhmal etmedim hiçbir zaman seni yaptığım dualardan

Hep seni diledim seher vaktinde yüce Allah tan

Tükendi gözyaşım artık çıldıracağım sana olan aşkımdan

Senin için kovuldum büyük zatların dergahlarından

22/12/2004